U subotu 28. oktobra 2017. godine u organizaciji Centra za osmanističke studije održano je predavanje na temu "Vakufi Ahmed-paše Džezzara Bošnjaka" a predavač je bio Jusuf Džafić. U uvodnom dijelu moderator dr. Sedad Bešlija je izrazio zadovoljstvo zbog mogućnosti da ugoste i afirmišu mladog istraživača, Jusufa Džafića, svršenika Al-Azhara, koji posjeduje veliki potencijal za naučnoistraživačkim radom iz oblasti islamistike, prevodilaštva i historije, a kojeg je već pokazao u svom dosadašnjem radu. Potom je najavio i skoro publikovanje jednog značajnog historijskog izvora koji govori o Ahmed-paši Džezzaru, a kojeg je preveo i komentirao Džafić.
Jusuf Džafić se u svom predavanju dotakao kratko Ahmed-pašine biografije, kretanja u karijeri, opsade Akke od Napoleona i njegovog poraza na tom mjestu, te vakufa u Akki u doba Džezzara. Na kraju je pobrojao najznačajnije vakife i vakufe u arapskim osmanskim ejaletima, a koji su bili porijeklom iz Bosne.
Nekoliko podataka iz bogate Ahmed-pašine biografije dokazuje zbog čega on zaslužuje istaknuto mjesto, ako nigdje drugo, onda barem u bosanskohercegovačkoj i bošnjačkoj historiografiji, u kojoj je, možemo slobodno kazati nepoznat. Ovo predavanje večeras, kao i izdavanje prevoda kojeg je uradio Džafić ima za cilj da ova historijska ličnost konačno zauzme zasluženo mjesto u historigrafiji ali i široj javnosti. Evo tih nekoliko ključnih podatka ili zaključaka koji će biti dovoljni da izazovu interes: 1) Njegovo skoro tridesetogodišnje upravljanje Akkom (1775-1804.), smatra se zlatnim dobom Akke u ekonomskom, vojnom i arhitektonskom smislu 2) U periodu 1798-1799. godine, odnosno u vrijeme Napoleonove invazije na Egipat/Misir i Šam, kao najmoćniji i najsposobniji osmanski namjesnik na širem prostoru, Ahmed-paša je, istovremeno, bio serasker (vrhovni komadant) Egipta/Misira i Šama, zapovjednik (emir) šamske hadžske karavane, sandžakbeg Jerusalima, beglerbeg Damaska, Sajde, Tripolija i Egipta 3) Nakon 62 dana bezuspješne opsade, 1799. godine prisilio je Napoleona Bonapartu na povlačenje iz Akke što je u konačnici spasilo i produžilo vijek Osmanskoj državi (To je ličnost za koju je Napoleon kazao: „Da ne bi toga čovjeka, ja bih prevrnuo cijeli svijet“.) 4) Velika politička mudrost i laviranje u odnosima Ahmed-paše Džezzara prema pokrajinskim i lokalnim šejhovima, istaknutim arapskim i nearapskim vladarskim porodicama, kao i centralnim osmanskim vlastima te nadirućim zapadnoevropskim silama 5) Ahmed-paša je ne samo najveći vakif Akke, već i najveći vakif osmanske Palestine.